διευθέτης

ο

αυτός που τακτοποιεί.

[ΕΤΥΜΟΛ. Απόδοση ξεν. όρου. Η λ. μαρτυρείται από το 1897 στο Ελληνογαλλικό Λεξικό του Αγγέλου Βλάχου].